Μια βασική επισκόπηση των χρόνιων τραυματισμών του κινητικού συστήματος
Ο χρόνιος τραυματισμός του κινητικού συστήματος αναφέρεται στον χρόνιο τραυματισμό των ιστών που εμπλέκονται στον αθλητισμό (οστά, αρθρώσεις, μυς, τένοντες, σύνδεσμοι, θώρακες και σχετικά αιμοφόρα αγγεία και νεύρα) που προκαλείται από τοπικό στρες που προκαλείται από μακροχρόνιες, επαναλαμβανόμενες και συνεχείς στάσεις και επαγγελματικές κινήσεις.Είναι μια ομάδα κοινών κλινικών βλαβών.Οι παθολογικές εκδηλώσεις ήταν υπερτροφία και υπερπλασία ως αντιστάθμιση, ακολουθούμενη από αντιρρόπηση, ελαφρά ρήξη, συσσώρευση και καθυστέρηση.Μεταξύ αυτών, ο χρόνιος τραυματισμός των μαλακών μορίων που αντιπροσωπεύεται από τεννοπάθεια και ο χρόνιος τραυματισμός του χόνδρου που αντιπροσωπεύεται από οστεοαρθρίτιδα είναι οι πιο συχνοί.
Όταν το ανθρώπινο σώμα έχει χρόνιες ασθένειες ή εκφυλιστικές αλλαγές, μπορεί να μειώσει την ικανότητα προσαρμογής στο στρες.Οι τοπικές παραμορφώσεις μπορούν να αυξήσουν το τοπικό στρες.Η συγκέντρωση του στρες μπορεί να προκληθεί από απροσεξία στην εργασία, τεχνική ανεπάρκεια, ανακριβή στάση του σώματος ή κόπωση, που είναι όλα αιτίες χρόνιου τραυματισμού.Οι εργαζόμενοι στη βιοτεχνία και τις ημιμηχανοποιημένες βιομηχανίες, οι εργαζόμενοι στον αθλητισμό, οι θεατρικοί και ακροβατικοί ερμηνευτές, οι εργαζόμενοι στο γραφείο και οι νοικοκυρές είναι όλοι οι πιο επιρρεπείς σε αυτό το είδος ασθένειας.Συνοψίζοντας, η ομάδα επίπτωσης είναι αρκετά μεγάλη.Αλλά οι χρόνιοι τραυματισμοί μπορούν να προληφθούν.Η εμφάνιση και η υποτροπή θα πρέπει να προλαμβάνονται και να συνδυάζονται με πρόληψη και θεραπεία για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα.Η απλή θεραπεία δεν προλαμβάνει, τα συμπτώματα συχνά υποτροπιάζουν, επαναλαμβανόμενη συγγραφέας, η θεραπεία είναι πολύ δύσκολη.Αυτή η ΑΣΘΕΝΕΙΑ προκαλείται από χρόνια βλαβερή φλεγμονή, επομένως το κλειδί για τη θεραπεία είναι ο περιορισμός της βλαβερής δράσης, η διόρθωση της κακής στάσης, η ενίσχυση της μυϊκής δύναμης, η διατήρηση της δραστηριότητας της άρθρωσης που δεν φέρει βάρος και η τακτική αλλαγή της στάσης για διασπορά το άγχος.
Ταξινόμηση χρόνιων τραυματισμών του κινητικού συστήματος
(1) Χρόνιος τραυματισμός μαλακών ιστών: χρόνιος τραυματισμός μυών, τενόντων, θηκαριού τενόντων, συνδέσμων και θώρακα.
(2) Χρόνιος τραυματισμός των οστών: αναφέρεται κυρίως στο κάταγμα κόπωσης στη δομή των οστών είναι σχετικά λεπτό και εύκολο να παραχθεί συγκέντρωση στρες.
(3) Χρόνιος τραυματισμός του χόνδρου: συμπεριλαμβανομένου του χρόνιου τραυματισμού του αρθρικού χόνδρου και του επιφυσιακού χόνδρου.
(4) Σύνδρομο παγίδευσης περιφερικού νεύρου.
Κλινικές εκδηλώσεις χρόνιας βλάβης κινητικού συστήματος
(1) Μακροχρόνιος πόνος σε τμήμα του κορμού ή του άκρου, αλλά όχι εμφανές ιστορικό τραύματος.
(2) Υπάρχουν τρυφερά σημεία ή μάζες σε συγκεκριμένα σημεία, που συχνά συνοδεύονται από κάποια ειδικά σημάδια.
(3) Η τοπική φλεγμονή δεν ήταν εμφανής.
(4) Ένα πρόσφατο ιστορικό υπερκινητικότητας που σχετίζεται με το σημείο του πόνου.
(5) Μερικοί ασθενείς είχαν ιστορικό επαγγελμάτων και τύπων εργασίας που μπορεί να προκαλέσουν χρόνιο τραυματισμό.
Ο ρόλος του PRP στη χρόνια βλάβη
Ο χρόνιος τραυματισμός των ιστών είναι μια κοινή και συχνή ασθένεια στην καθημερινή ζωή.Οι παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας έχουν πολλά μειονεκτήματα και παρενέργειες και η ακατάλληλη θεραπεία θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην πρόγνωση.
Τα αιμοπετάλια και οι διάφοροι αυξητικοί παράγοντες στο PRP, καθώς και οι αλληλεπιδράσεις τους, έχουν ανοίξει νέες ιδέες σε αυτόν τον τομέα παρέχοντας ένα σημείο προσκόλλησης για την κυτταρική προσκόλληση, επιταχύνοντας τη διαδικασία φυσιολογικής ανάκτησης των ιστών, ανακουφίζοντας τον πόνο και παρέχοντας αντιφλεγμονώδη και αντι- λειτουργικές ιδιότητες μόλυνσης.
Η μυϊκή καταπόνηση είναι ένας συνηθισμένος αθλητικός τραυματισμός.Η παραδοσιακή θεραπεία βασίζεται στη φυσικοθεραπεία: όπως πάγος, φρενάρισμα, μασάζ και ούτω καθεξής.Το PRP μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως επικουρική θεραπεία για την καταπόνηση των μυών λόγω της καλής του ασφάλειας και την προώθηση της κυτταρικής αναγέννησης.
Ο τένοντας είναι το τμήμα μετάδοσης του συστήματος κίνησης, το οποίο είναι επιρρεπές σε τραυματισμό από στρες και χρόνια καταπόνηση.Ο τενοντιακός ιστός, ο οποίος αποτελείται από τενινοκύτταρα, ινώδες κολλαγόνο και νερό, δεν έχει τη δική του παροχή αίματος, επομένως επουλώνεται πιο αργά μετά από βλάβη από άλλους συνδετικούς ιστούς.Οι ιστολογικές μελέτες των βλαβών έδειξαν ότι οι κατεστραμμένοι τένοντες δεν ήταν φλεγμονώδεις, αλλά ότι οι φυσιολογικές διεργασίες αποκατάστασης, συμπεριλαμβανομένης της ινογένεσης και της αγγείωσης, ήταν περιορισμένες.Ο ουλώδης ιστός που σχηματίζεται μετά την αποκατάσταση του τραυματισμού του τένοντα μπορεί επίσης να επηρεάσει τη λειτουργία του και μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη του τένοντα ξανά.Οι παραδοσιακές θεραπευτικές προσεγγίσεις τείνουν να είναι μακροπρόθεσμες συντηρητικές και χειρουργικές για οξεία ρήξη τένοντα.Η συνήθως χρησιμοποιούμενη μέθοδος τοπικής ένεσης γλυκοκορτικοειδών μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε ατροφία του τένοντα και δομικές αλλαγές.Με περαιτέρω έρευνα, διαπιστώθηκε ότι οι αυξητικοί παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία αποκατάστασης των συνδέσμων και στη συνέχεια το PRP δοκιμάστηκε να προωθήσει ή να βοηθήσει τη θεραπεία του τραυματισμού του τένοντα, με σημαντική επίδραση και ισχυρή ανταπόκριση.
(Τα περιεχόμενα αυτού του άρθρου ανατυπώνονται και δεν παρέχουμε καμία ρητή ή σιωπηρή εγγύηση για την ακρίβεια, την αξιοπιστία ή την πληρότητα των περιεχομένων που περιέχονται σε αυτό το άρθρο και δεν φέρουμε ευθύνη για τις απόψεις αυτού του άρθρου, παρακαλούμε κατανοήστε.)
Ώρα δημοσίευσης: Οκτ-20-2022